Αυτό είναι το εξώφυλλο της συλλογής διηγημάτων μου που εκδόθηκε το 1976 με β' έκδοση το 1977. Ως προμετωπίδα στα διηγήματα, είχα σημειώσει τότε τα εξής:
Οι πρόσφυγες στις σοσιαλιστικές χώρες από την εποχή του εμφυλίου πολέμου είναι σήμερα γύρω στις 55.000. Έλάχιστοι είναι σκορπισμένοι στη Δυτική Ευρώπη. Οι αιτήσεις επαναπατρισμού εξετάζονται κατά περίπτωση και, με τον ρυθμό που εγκρίνονται, θα χρειαστούν χρόνια και χρόνια για να γυρίσουν όλοι στην πατρίδα.
Οι ιστορίες αυτού του βιβλίου βασίζονται σε πραγματικά περιστατικά και προσωπικές εμπειρίες από τα ταξίδια μου στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Ουγγαρία και τη Σοβιετική Ένωση αλλά και σε περιπτώσεις ανθρώπων οπυ γνώρισα στην Αγγλία και την Ελλάδα.
Το κείμενο του εξωφύλλου, από το οποίο προέρχεται και ο τίτλος της συλλογής, είναι το παραπεμπτικό βούλευμα κατά του Νικολάου (Κόλλια) Αναστασιάδη, πατέρα της γυναίκας μου, ο οποίος υπήρξε πολιτικός πρόσφυγας, μαζί με τη γυναίκα του Τάνια, επί τριάντα χρόνια αρχικά στην Ουγγαρία και μετά στη Ρουμανία. Κατόπιν ενεργειών της Σοφίας, επαναπατρίστηκαν και οι δύο πρός τα τέλη της δεκαετίας του "70 και έζησαν κοντά μας στην Άνω Τούμπα ως το τέλος της ζωής τους, ο Κόλλιας ως το 1990 και η Τάνια ως το 2000. Μαζί τους ήρθε στην Ελλάδα και ο Φίλιας, ο μικρός αδερφός της Σοφίας ενώ η αδερφή τους Νάντια παντρεύτηκε Ρουμάνο, ζει στο Πιτέστι ως σήμερα και έρχεται στη Θεσσαλονίκη κάθε καλοκαίρι για να μείνει μαζί μας ένα μήνα. Τότε ζει πραγματικά, όπως έχει πει η ίδια.
Ύστερα από συμβουλή του Τηλέμαχου Αλαβέρα, που επιμελήθηκε την έκδοση του βιβλίου, δεν παραθέσαμε αυτούσιο το βούλευμα στο εξώφυλλο αλλά το δακτυλογράφησα και πάλι εγώ, παραλείποντας ονόματα δικαστικών, τίτλους και άλλα στοιχεία για να αποφύγουμε τυχόν προβλήματα με τις αρχές.
Το λεξιλόγιο λοιπόν του βουλεύματος, οι διατυπώσεις του, το όλο πνεύμα του είναι χαρακτηρισιτκό της ταραγμένης περιόδου του εμφυλίου σπαραγμού. Ο «ονειροπολών εγκλήματα» Κόλλιας Αναστασιάδης, όπως και η Τάνια του, αποδείχτηκε ότι ήταν δύο θαυμάσιοι άνθρωποι, γνήσιοι, θερμοί κει ειλικρινείς με μεγάλα αποθέματα αγάπης. Τους αγάπησα κι εγώ σαν τους πραγματικούς γονείς μου και ζήσαμε μαζί αρμονικά και αγαπημένα.
