Επιστολές γνωστών ποιητών και πεζογράφων, ίσως και κριτικών, στον Τόλη Νικηφόρου και επιστολές του ίδιου κατά τον μισό σχεδόν αιώνα της λογοτεχνικής πορείας του ως τώρα. Ακόμη, αναγγελίες εκδηλώσεων, περιγραφές, ανέκδοτα, στιγμιότυπα, ό,τι μπορεί να ενδιαφέρει τον αναγνώστη της λογοτεχνίας κατά τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα.


Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

Δεν υπάρχουν πια δάσκαλοι, οδηγητές, μεσσίες ...

Εκτός από τα ενδιαφέροντα γράμματα που μου έχουν στείλει κατά καιρούς διάφοροι σημαντικοί άνθρωποι της λογοτεχνίας μας, υπάρχουν στα αρχεία μου και τα γράμματα που έχω γράψει εγώ σε παλιούς και νέους ποιητές και πεζογράφους, γνωστούς και άγνωστους, φίλους και όχι και τόσο φίλους. Βρήκα λοιπόν και παραθέτω εδώ ένα γράμμα που είχα γράψει πριν 23 χρόνια σε έναν νέο ποιητή, χωρίς δυστυχώς να έχω σημειώσει το επίθετό του. Αυτό το γράμμα θα μπορούσα να το είχα γράψει και τώρα, θα μπορούσα να το είχα απευθύνει σε κάθε «πολλά υποσχόμενο» Δημήτρη ή Δήμητρα που εμφανίζεται στην ελληνική ποίηση.


                                                                                                                 6.10.90

Αγαπητέ μου Δημήτρη,

Θα το θεωρούσα εντελώς γελοίο να σου δώσω συμβουλές και υποδείξεις. Τώρα πια. Δεν δικαιούμαι παρά να εκφράσω μια καθαρά προσωπική γνώμη και τίποτα παραπάνω.

Σίγουρα στην ποίησή σου υπάρχουν ψήγματα, ίσως και φλέβες χρυσού. Το μέλλον σου ανήκει. Δεν μένει παρά να ορισθεί τι σημαίνει αυτό. Είσαι καλός, μπορείς να γίνεις καλύτερος, εσύ ο ίδιος θα διαλέξεις τον δρόμο σου, φυσικά με ιδρώτα και αίμα, τον δρόμο που οδηγεί τελικά στο κοινό για όλους μας βάραθρο.

Σε μια χώρα και μια εποχή που η διάκριση και η επιτυχία συχνά αποτελεί πιστοποιητικό οσφυοκαμψίας,νομιμοφροσύνης και αναξιότητας, τι άλλο μπορώ να οσυ πω, Δημήτρη; Να σκαλίζεις τους στίχους σου στους τοίχους της προσωπικής σου σπηλιάς;

Δεν υπάρχουν πια δάσκαλοι, οδηγητές, μεσσίες, ούτε καν ζεστό κοπάδι να μας παρηγορήσει. Υπάρχει ο πόνος και η μοναξιά, ελάχιστοι πολύτιμοι σύντροφοι, κάποιες αχτίδες ευφροσύνης και το λίγο ή το πολύ που κουβαλάει ο καθένας μας στη ψυχή του.

Λογάριασε λοιπόν τις δυνάμεις σου και χάραξε την προσωρινή τροχιά σου. Δέξου, ακόμη, τον χαιρετισμό και την αγάπη κάποιου που καταλαβαίνει.

                                                                                                    Τόλης Νικηφόρου



 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου